DE GEKLEURDE BRIL
Communicatie gaat er over om met woorden en gebaren de ander duidelijk te maken wat we denken, voelen of ervaren. Maar vooral ook om via woorden en gebaren van de ander te begrijpen wat de ander denkt, voelt en ervaart.
Begrijpen we elkaar wel?
Het klinkt makkelijk maar we weten allemaal dat het zo simpel niet is. We horen en interpreteren elkaar bijna altijd via onze eigen beperkte mogelijkheden. We lezen de boodschap van de ander via onze eigen gekleurde bril. En ondertussen geloven we heilig in een soort magisch, telepathisch contact. We geloven dat we de ander begrijpen en we geloven dat de ander begrijpt wat wij bedoelen; zelfs als we maar heel summier zijn in onze woorden en gebaren. Heel, heel vaak begrijpen we elkaar echter verkeerd.
We willen wel, toch?
Het is geen kwestie van gebrek aan motivatie. We willen heel graag elkaar begrijpen. We willen vooral heel graag dat de ander ons begrijpt. Als we de motivatie en de achterliggende gevoelens van elkaar kennen is het makkelijker om elkaar te steunen. Het is makkelijker om elkaar te laten zijn wie we zijn, zonder oordeel of kritiek. En is dat niet wat we allemaal diep van binnen verlangen? Dat we gezien en geaccepteerd worden zoals we zijn? Dat we onszelf zien en accepteren zoals we zijn?
Inqueren
Ik heb een oplossing voor dit probleem: inquieren. Dat is een bepaalde soort dialoog waarin de een spreekt en de ander luistert, zonder te reageren. Zelfs zonder innerlijk te reageren (voor zo ver dat lukt natuurlijk). De luisteraar is aanwezig met zichzelf en is er eigenlijk gewoon als bewaarder van de ruimte.
De oefening gaat als volgt.
Vorm een groep van twee of drie personen.
Een ieder krijgt bijvoorbeeld 15 minuten eigen tijd. Een van de luisteraars bewaakt de tijd en zegt wanneer het zo ver is. Maakt niet uit tot hoe ver de ander gekomen is. Als het tijd is, is het tijd en is een ander aan de beurt.
Start met de lichaamsgevoelens
Degene die praat, praat alleen over dat wat WAAR is. Wat het ook in dat moment is. En degene die luisteren blijven bij zichzelf met de aandacht. Voelen wat voor hen waar is in het moment.
Het makkelijkste is om te beginnen met het beschrijven van lichaamsgevoelens. Dan kunnen emoties, gedachtes en associaties volgen. Het is een avontuur. Het moment bepaalt wat er boven komt en wat er gezegd wilt worden. Verwoord gewoon dat wat naar boven komt Zo Precies Mogelijk.
Hoe oud ben je?
Er zijn een paar vragen die je als ondersteuning aan jezelf kunt stellen terwijl je aan het praten bent en iets moeilijks of interessants tegenkomt. Je kunt jezelf vragen ‘wat er achter of onder de ervaring zit’. Je kunt jezelf vragen ‘waarom je zus of zo ervaart’. En je kunt je vragen ‘hoe oud je je voelt terwijl je zus en zo ervaart. Ben je een kind of een volwassenen? En hoe oud precies’.
Feedback??
Het is mogelijk om 5 minuten te besteden aan feedback tussendoor nadat iemand klaar is, maar dat is wel risicovol. Advies geven, tips geven, het beter weten, weten waar de ander mee zit of wat zou helpen is ten strengste verboden. Alleen feedback dat de ander helpt om nog beter de waarheid in zichzelf te zien is toegestaan. Geen advies!!! Hoe moeilijk is dat!
Advies is niet nodig
Ga maar van uit dat een ieder zelf eigen antwoorden kan vinden. Soms duurt het even, maar uiteindelijk kan iedereen het zelf. Advies is niet nodig. Soms is er tijd nodig om er zelf achter te kunnen komen. En dan werkt het ook pas echt. Als het antwoord van binnen komt.
Zoals we zijn
Voor mij is deze oefening elke keer een feest. Het is als stilstaande tijd voor mij alleen. Zelfs als ik als luisteraar ben voelt het als mijn tijd. Het is een meditatie oefening in contact. Mijn tijd is ook de tijd van de ander en anders om. Er is geen verschil. En daarna is het zo veel makkelijker om de ander (en mezelf) te accepteren zoals we zijn.
Veel plezier er mee!
