ALCHEMIE VAN DE ZIEL

Ik ben een student aan de Ridhwanschool, een school met als initiator A. H. Almaas. Sinds 2005 ga ik twee maal per jaar naar Elspeet voor een Ridhwanweek.

Heerlijk in de bossen wandelen, lekker eten, mediteren, naar wijze lessen luisteren en met lieve mensen samen werken aan ieders eigen innerlijke ontwikkeling; beter had ik het voor mezelf niet kunnen wensen!

DE WAARHEID IN ELK MOMENT

Ridhwanschool is een spirituele leerweg met als doel het “realiseren van onze zielsbestemming”. Dat doen we bij Ridhwanschool door “de waarheid in elk moment te onderzoeken”; de heel heel heel eigen individuele waarheid van elke individuele persoon in elk individueel moment.

Jessica Britt, onze hoofdleraar, noemt het werk dat we doen “Alchemie van de ziel”. We zijn bezig om elk moment tot goud te transformeren. Absoluut onfhankelijk van wat het moment inhoudt.

HET ZELFDE SCHUITJE

Deze leerweg gaat er van uit dat een ieder van ons een specifieke weg te gaan heeft en dat het leven in onszelf ons de richting zal aanwijzen. De leraren zijn er om het proces te ondersteunen, maar ieder individu staat zelf aan het hoofd van zijn of haar eigen proces. We leren vertrouwen op onze eigen innerlijke ervaring. Er is niets dat geloofd of voor waar genomen hoeft worden. Er is ook niets dat ontkend of afgewezen hoeft te worden. Er is geen goede maar ook geen foute ervaring. Elke persoon, elke ervaring en elk moment is totaal uniek en niet voor te schrijven. Het klinkt misschien absoluut, maar in de praktijk voelt het vrij, veilig en respectvol.

Een ieder heeft haar eigen weg te gaan en is als enige getuige van die weg, van begin tot eind. Het gekke is dat hoe dieper dit gevoel van ieders uniekheid in me dringt hoe meer eenheid ik juist ervaar. We zijn allemaal één in ons uniek zijn. We zitten in het zelfde schuitje.

HET HART EN DE PIJN EN HET SMELTEN

De afgelopen jaren gaan de retraites voor mij vooral over het hart dat oh zo gekwetst is en over de kwetsuur die zo auch auch pijnlijk is en over het gevoel van niet gezien worden die zo pats boem snel er inslaat en over het automatisme van de reacties die zo hyper super voorspelbaar en bekend zijn en toch zo onmogelijk om in het gareel te houden.

En dan ontdek ik steeds weer in die dieptes waar we indalen dat mijn hart nog zo veel meer is dan de pijn. Mijn hart omvat de pijn maar is veel en veel meer dan dat. Op die momenten realiseseer ik me dat er niets is om bang voor te zijn. En daarmee is er niets om wie dan ook kwalijk te nemen.

Het is een bijzonder aangrijpende ervaring als de verdedigingslagen afsmelten en ik mezelf en anderen alleen het goede wens. Zonder sentimenteel te zijn. Gewoon, omdat we allemaal zo geweldig zijn van binnen.

Lieve groeten,

JAANA

Ps. Herken je iets hiervan? Heb je zelf andere ervaringen op je pad? Wil je je ervaringen delen of op een andere manier op mijn artikel reageren? Dat kan in het vakje hieronder. Ik hoor graag van je!